www.iranhost.com

support.iranhost.com

از آدرس هایی با قالب و ساختار بالا فقط بخاطر راحتی کاربرد وسادگی در بخاطر سپردن استفاده می شود و قطعاً در هنگام برقراری یک ارتباط و مبادلۀ داده ، این آدرس های نمادین باید به معادلِ عددی آن (یعنی عدد 32 بیتی آدرس ( IP ترجمه شوند؛ به این آدرس های نمادین ” Domain Name “ گفته میشود.

حال سوال اینجاست که وقتی ماشینی تمایل دارد داده هایی را به ماشین دیگری مثلاً به آدرس webguide.iranhost.com بفرستد چگونه میتواند قبل از ارسال پیام ، آدرس IP معادل با آن را پیدا نماید در حالی که ده ها میلیون از این گونه آدرس ها روی اینترنت تعریف شده اند .

به غیر از آدرس های نمادین همانند مثال های فوق ، شبکه های مستقل (Autonomous Networks ) میتوانند برای ماشین های خود از روش های نامگذاری اختصاصی استفاده نمایند . در این گونه شبکه ها یک ماشین میتواند دارای دو نام متفاوت باشد ، مثل :

kiti.cs.ucsb.edu

hpss_kiti_510

آدرس نمادین اول، در کل شبکۀ اینترنت معتبر است ولی نام دوم فقط درون شبکه ای قابل شناسایی است که آن ماشین متعلق به آن است .

در سال های نخستین راه اندازی شبکۀ ARPANet راه حلی بسیار ساده برای ترجمۀ نام های نمادین به آدرس IP وجود داشت و آن تعریف تمام نام ها و آدرس های  IPمعادل ، در یک فایل بنام hosts.txt بود.

 در آن زمان تعداد ماشین های میزبان زیاد نبود و حجم چنین فایلی ، چندان بزرگ نمی شد . هر ماشین میزبان ساعت 24.00 هر شب این فایل را تازه سازی و به روز می شد تا هر گونه تغییر احتمالی و تعریف آدرس های جدید اعمال شود . تابع مترجم نام روی هر ماشین میزبان برای ترجمۀ یک نام نمادین مستقیماً به این فایل مراجعه می نمود و معادل IP آن را استخراج کرده و به برنامۀ کاربردی برمی گرداند .

بدیهی است که امروزه داشتن یک فایل متمرکز و قرار دادن تمام آدرس ها و معادلIP  آنها (با حجم میلیونی آدرس ها) در اینترنت امکان پذیر نیست و سال هاست از روشی برای تبدیل آدرس های نمادین به آدرس های IP استفاده میشود که DNS نام دارد .

نکته : امروزه از روش متمرکز فقط برای شبکه های داخلی و کوچک و برای سیستم های نامگذاری خاص استفاده میشود.

 

 DNS یا "سیستم نامگذاری حوزه " ، روشی سلسله مراتبی است که بانک اطلاعاتی مربوط به نام های نمادین و معادل IP آنها را روی کل شبکۀ اینترنت توزیع کرده و هر ایستگاه می تواند در یک روال (منظم و سلسله مراتبی) آدرس IP معادل با ایستگاه مربوطه را بدست آورد.

نکته : بانک اطلاعاتی که اسامی اینترنت را با معادل IP آنها در خود دارد متمرکز نیست بلکه روی کل اینترنت توزیع شده است

حال باید دید اسامی اینترنت چگونه سازماندهی میشود تا نهایتاً بتوان روش جستجو روی یک بانک اطلاعاتی توزیع شده را توضیح داد .

اسامی نمادین زیر را در نظر بگیرید :

www.iranhost.com

www.yahoo.com

info@iranhost.com

بدیهی است که نام های حوزه همانند مثال های بالا بدون دلیل انتخاب نمی شوند بلکه اطلاعاتی ارزشمند برای جستجو در بانک اطلاعاتی توزیع شدۀ domain name ها در خود دارند . بگونه ای که مشهود است یک نام حوزه ( domain name  )  از چند بخش مجزا که با علامت ”.“ از هم تفکیک شده ، تشکیل میشود . هر کدام از این بخشها که ”سطح “ نام داشته و به یک قسمت از بانک اطلاعاتی توزیع شده اشاره داشته و به  محدودتر شدن فضای جستجو کمک می نماید .

برای تحلیل یک نام حوزه ، سطوح از سمت راست به چپ تفکیک میشوند و در یک روند سلسله مراتبی ، سرویس دهندۀ متناظر با آن سطح پیدا میشود

 

روش های جستجو در سرویس دهنده های نام :

به این دلیل که اسامی نمادین در شبکۀ اینترنت در یک فایل متمرکز ذخیره نمی شوند ) بلکه روی کل شبکه اینترنت توزیع شده اند ( ، برای ترجمه یک نام به آدرس  IPمعادل ،ممکن است چندین مرحله پرس وجو صورت بگیرد تا یک آدرس پیدا شود . طبیعی است که یک پرس وجو برای تبدیل یک نام حوزه همیشه موفقیت آمیز نباشد و ممکن است به پرس و جوهای بیشتری نیاز شود یا حتی ممکن است یک آدرس نمادین اشتباه باشد وهیچ IP معادلی نداشته باشد .

 

سه روش برای پرس و جوی نام در سرویس دهنده های نام وجود دارد :

        1-     پرس وجوی تکراری

        2-     پرس وجوی بازگشتی

        3-     پرس وجوی معکوس

 

پرس و جوی تکراری

دراین پرس وجو قسمت اعظم تلاش برای تبدیل یک نام برعهدۀ سرویس دهندۀ محلی است Local DNS Server ) )

 اینDNS server  حداقل نیاز به داشتن  آدرس ماشین Root ، به عنوان نقطۀ شروع دارد .

وقتی یک تقاضای ترجمه آدرس به سرویس دهندۀ محلی ارسال میشود ) در صورت موفقیت آمیز بودن ترجمه ) معادل آدرس  IP به تقاضا کننده برگردانده می شود ( این حالت وقتی است که سرویس دهندۀ محلی قبلاً آن نام را ترجمه و در یک فایل ذخیره کرده باشد . )

 در غیر این صورت سرویس دهندۀ محلی یک تقاضا برای   DNS سرور سطح بالا ارسال می نماید . این سرویس دهنده ، آدرسِ ماشینی را که میتواند برای ترجمۀ نام مورد نظر مفید باشد ، به سرویس دهندۀ محلی معرفی می نماید.

 سرویس دهندۀ محلی مجددا یک تقاضا به ماشین معرفی شده در مرحلۀ قبل ارسال می نماید . در این حالت نیز سرویس دهندۀ نام میتواند در صورت یافتن آدرس IP معادل آنرا برگرداند و یا در غیر اینصورت آدرس سرویس دهندۀ سطح پایین تری را ارائه نماید . این روند ادامه می یابد تا    DNS سرور نهایی نام مورد نظر را به آدرس IP ترجمه نماید . ( ویا در صورت عدم موفقیت پیغام مرتبط را برگرداند)

 برای درک بهتر از روند کار به شکل ذیل دقت نمایید . در این مثال فرض شده است که یک برنامه کاربردی با فراخوانی تابع تحلیلگر نام ، تقاضای ترجمۀ نام www.microsoft.com   را می نماید .

 

 

 

 

 

مراحلی که انجام میشود به شرح ذیل است :

در مرحلۀ اول : برنامۀ کاربردی با فراخوانی تابع تحلیل نام (Function    Name Resolver ) تقاضای ترجمه آدرس  www .microsoft .com  را برای سرویس دهندۀ محلی ارسال نموده و منتظر می ماند .

در مرحلۀ دوم : سرویس دهندۀ محلی از سرویس دهندۀ Root ، آدرس سروری  را که دامین های  com در آن ثبت شده اند را سؤال می نماید . ( چندین سرور برای نگه داری و ثبت دامین های com  استفاده می شود)

در مرحلۀ سوم :  آدرس سرویس دهندۀ مربوط به حوزۀ com . برمیگردد .

درمرحلۀ چهارم : سرویس دهندۀ محلی ، از ماشین معرفی شده در مرحلۀ قبلی ، آدرس سرویس دهندۀ مربوط به حوزه microsoft.com    را سؤال می نماید .

 درمرحلۀ پنجم : فهرستی از سرویس دهنده های DNS مربوط به  microsoft.com برمی گردد .

 در مرحلۀ ششم : سرویس دهندۀ محلی تقاضای ترجمۀ آدرس نمادین www.microsoft.com  را از DNS متعلق به حوزه microsoft.com  میکند .

 در مرحلۀ هفتم : معادل آدرس IP نام www.microsoft.com برمی گردد .

 در مرحلۀ هشتم : آدرس IP خواسته شده در اختیار برنامه کاربردی قرار می گیرد .

 

پرس و جوی بازگشتی

در این روش هر گاه برنامه ای بخواهد آدرس IP معادل با یک نام مانند   cs.yale.edu را بدست آورد ، تابع سیستمی تحلیل نام را فراخوانی می نماید . این تابع به صورت پیش فرض آدرس یک سرور  root را در اختیار داشته بنابراین تقاضای تبدیل نام را به روش UDP برای آن ارسال و منتظر جواب می ماند ) پاسخ نهایی DNS طبیعتاً باید یک آدرس 32 بیتی معادل آدرس  IP یک ماشین باشد ( دو حالت ممکن است اتفاق بیفتد :

ممکن است در بانک اطلاعاتی مربوط به سرویس دهندۀ محلی ، آدرس IP معادل با آن نام از قبل وجود داشته و بالطبع به سرعت مقدار معادل IP آن برمیگردد .

ممکن است در بانک اطلاعاتی سرویس دهندۀ محلی ، معادل IP آن نام وجود نداشته باشد . (به طور مثال سرویس دهندۀ محلی در بانک اطلاعاتی خودش معادل آدرس  IP نام support.iranhost.com را نداشته و طبیعتاً نمی تواند آن را ترجمه نماید) در چنین حالتی سرویس دهندۀ محلی موظف است ) بدون آنکه به تقاضا دهنده اطلاع دهد) به سرویس دهندۀ سطح بالاتر تقاضای ترجمه آدرس را ارسال نماید . دراین حالت نیز  DNS سطح بالاتر به همین نحو ترجمه آدرس را پیگری می نماید ) یعنی اگر معادل IP آن نام را داشته باشد آنرا برمی گرداند و در غیر اینصورت خودش از سرویس دهندۀ سطح پایین تر تقاضای ترجمۀ آن نام را می نماید) و این مراحل تکرار خواهد شد.

 در روش پرس وجوی بازگشتی، ماشین سرویس دهندۀ محلی این مراحل متوالی را نمی بیند و هیچ کاری جز ارسال تقاضای ترجمۀ یک آدرس برعهده ندارد و پس از ارسال تقاضا برای سرویس دهندۀ سطح بالا منتظر خواهد ماند .

دقت نمایید که در روش پرس وجوی تکراری ) نسبت به روش پرس وجوی بازگشتی ( حجم عمدۀ عملیات برعهدۀ سرویس دهندۀ DNS محلی است و مدیریت خطاها و پیگیری روند کار ساده تر خواهد بود و روش منطقی تری برای بکارگیری در شبکۀ اینترنت محسوب میشود . روش پرس وجوی بازگشتی برای شبکه های کوچک کاربرد دارد .

برای درک بیشتر این روش به شکل ذیل دقت نمایید :

 

 

 

به گونه ای که اشاره شد چون الزامی به استاندارد بودن این فایل وجود نداشته در برخی از سرویس دهنده های نام ، ساختار هر رکورد بصورت زیر سازماندهی شده است :

 

 

مثال   :

www.iranhost.com     99999999     IN     A      209.172.34.249

 

به عنوان مثال به قسمتی از یک فایل  RR در یک سرویس دهندۀ نام  در مورد نام حوزۀ cs.vu.nl رکوردهایی را ذخیره نموده استدر صفحه بعدی  دقت نمایید

لازم به ذکر است هر خطی که در فایل RR با علامت ; شروع شود به عنوان خط توضیح تلقی شده و نادیده گرفته میشود

  (خطوط خالی و فواصل نیز مهم نیست (

 

 

$ttl 38400

iranhost.com.     IN         SOA      ns 1 .iranhost.com. info@iranhost.com . (

                                    1315237562

                                    10800

                                    3600

                                    604800

                                    38400 )

iranhost.com.     IN         NS        ns 1 .iranhost.com .

www.iranhost.com.        IN         A          209.172.34.249

*.iranhost.com.  IN         A          209.172.34.249

iranhost.com.     IN         A          209.172.34.249

iranhost.com.     IN         NS        ns 2 .iranhost.com .

ns 1 .iranhost.com.           IN         A          174.142.50.60

ns 2 .iranhost.com.           IN         A          174.142.142.114

mail.iranhost.com       IN      A       72.55.165.179

iranhost.com    IN      MX      mail.iranhost.com

 

تشریح انواع رکورد :

 

1-     SOA    : (Start Of Authority )این رکورد شامل یکسری اطلاعات ابتدائی پیرامون Zone  مربوطه ، یک شماره سریال ، مدیر مسئول ( مسئول تعریف اسامی ) و مهلت اعتبار ، ارائه می نماید. در حقیقت این رکورد آغاز تمام رکوردهایی است که در مورد یک ناحیۀ آدرس مثل cs.vu.nl تعریف می شود.

 

$ttl 38400

iranhost.com.     IN         SOA      ns 1 .iranhost.com. info@iranhost.com . )

                                    1315237562

                                    10800

                                    3600

                                    604800

                                    38400 )

در مثال فوق رکورد SOA ، آغاز تعریف تمام رکوردهایی است که به نحوی در zone ( حوزۀ) iranhost.com تعریف می شوند. بعنوان مثال ، تمام اسامی که دو سطح آخر نام حوزه آنها iranhost.com است ، باید در این Zone تعریف شوند:

www.iranhost.com.           IN        A        209.172.34.249

mail.iranhost.com        IN      A       72.55.165.179

 

 

2-      A : این نوع رکورد که مهمترین نوع بشمار می رود معادل آدرس IP نامی را که در فیلد اول آمده است ، تعیین می نماید. چون یک ماشین میتواند بیش از یک آدرس IP داشته باشد لذا به ازای یک آدرس نمادین که در فیلد Domain Name مشخص شده میتواند چندین رکورد وجود داشته باشد.

نکته : هرگاه جای فیلدی خالی بماند مقدار آن همان مقدارِ فیلد در سطر قبلی در نظر گرفته می شود.

support.iranhost.com.    8640       IN     A        209.172.34.249

 

3-     MD, MF  : این دو گزینه برای آدرس های پست الکترونیکی کاربرد دارند ولی امروزه بلااستفاده شده اند و بجای آنها از نوع MX استفاده می شود.

 

4-     MX (mail exchanger record ):  از این رکورد برای مشخص نمودن میل سروری که مسئول اداره نمودن ایمیل های ارسالی به  یک zone  می باشد مورد استفاده قرار می گیرد. امکان تعریف چند رکورد MX  برای یک zone  وجود دارد که می توان با استفاده از فیلد preference (در این فیلد می توان عدد وارد نمود) اولویت آنها را مشخص نمود.

iranhost.com    86400       IN      MX      mail.iranhost.com[10]

 

5-     NS : این نوع رکورد ،  DNS Server (های) مربوط به یک Zone را معرفی می نماید و یک رکورد کاملاً حیاتی در پرس وجوی تکراری می باشد. مثلاً در فایل RR از DNS Server مربوط به ناحیه yahoo.com وجود رکوردهایی مانند رکوردهای زیر کاملاً ضروری است:

yahoo.com    86400    IN   NS    ns.yahoo.com

ns.yahoo.com 86400    IN   A     143.231.221.22

این دو رکورد بدین معناست که تمام نام هایی که به yahoo.com ختم میشوند در ماشینی با آدرس 143.231.221.22 قابل تحلیل هستند. این رکوردها مبنای یک پرس وجوی تکراری می باشند.

به گونه ای که اشاره شد هر سرویس دهنده برای آنکه قادر به شروع عملیاتِ پرس وجوی تکراری باشد ، باید حداقل آدرس سرویس دهنده های ROOT را داشته باشد. بنابراین وجود رکوردهایی مثل رکوردهای زیر در یک فایل RR الزامی است:

;server for the root domain ;

.    99999999  IN  NS  ns.nic.ddn.mil .

     99999999  IN  NS  ns.nasa.gov .

     99999999  IN  NS  ns.internic.net

;servers by address

;

ns.nic.ddn.mil  99999999    IN  A  192.112.36.4

ns.nasa.gov     99999999     IN  A  192.52.195.10

ns.internic.net 99999999     IN  A  198.41.0.4

 

 ( دقت نمایید در DNS Server  ها  ، حوزه ای که با . مشخص میشود به معنای بالاترین حوزه تلقی میشود.

 

6-     CNAME (Canonical Name ) : نام های مستعار و راحتتر را برای یک آدرس تعیین می نماید.

 

گاهی نام های نمادین طولانی هستند ( مثل www.altavista.com ) و صاحبان این نام ها ترجیح میدهند برای از دست ندادن بازدیدکنندگان خود ، اسامی کوتاه معادل با نام اصلی داشته باشند. (مثل www.av.com ) در چنین حالاتی نیز این نوع از رکورد بکار میروند :

www.av.com  86400  IN  CNAME  www.altavista.com

7-     PTR : این نوع رکورد هم شبیه قبلی است با این تفاوت که بجای قرار دادن آدرسِِ نمادین معادل با www.av.edu در مثال فوق دقیقاً آدرس IP آنرا قرار میدهد:

www.av.com  86400         IN    A    203.145.11.121

  www.av.com  86400        IN   PTR  203.145.11.121

 

در مجموع استفاده از گزینۀ CNAME بهتر است چراکه اگر آدرس IP معادل با یک نام عوض شد فقط یک رکورد باید اصلاح شود در حالی که اگر از گزینۀ PTR استفاده شود تمام رکوردها باید اصلاح شوند.

 

 

8-     HINFO : رکوردهایی از این دسته ، ارزش عملیاتی برای تعیین و تبدیل آدرس ندارند بلکه سیستم عامل و نوع ماشین متناظر با یک آدرس یا نام را تعریف می نمایند:

test.iranhos.com   86400   IN HINFO  SUN  UNIX

یعنی ماشینی با نام  test.iranhos.com     دارای سیستم عامل یونیکس و سخت افزار آن سازگار با مینی کامپیوترهای نوع Sun است .

9-     MINFO : با این نوع رکورد میتوان اطلاعاتی در مورد سیستم پست الکترونیکیِ متناظر با یک حوزه ارائه نمود.

 

10- MG :  با این گزینه مدیر مسئول شبکه میتواند افراد حقیقی را به عنوان دارندۀ صندوق پستی در یک حوزه تعریف نماید. به عنوان مثال اگر شما یک آدرس پست الکترونیکی با نام info@iranhost.com داشته باشید ، طبیعتاً باید نام info در فایل RR از سرویس دهندۀ iranhost.com تعریف شده باشد.

 

 

11-  TXT : این نوع رکورد ارزش عملیاتی ندارد و توضیحاتی را در مورد صاحب این نام و هویت آن ارائه می نماید. تفاوتی این رکورد با خطوط توضیح (که با ; شروع میشوند ) آنست که این رکوردها میتوانند در اختیار متقاضی قرار بگیرد.

cs.mit.edu.  86400  IN  TXT  "faculty of computer sience "

 

iranhost.com 86400    IN   TXT   v=spf 1 a mx –all

 

12- NULL : استفاده از این گزینه رکورد را غیرعملیاتی و بی ارزش مینماید و برای زمانی کاربرد دارد که ترجیح داده شود بجای حذف ، رکوردی تبدیل به یک رکورد بی ارزش شود.

 

نکات  :

        1-       عمدتاً DNS  از پروتکل UDP  استفاده می نماید

        2-       به طور معمول در Transfer Zone  و همچنین در سروهای مدرن ،DNS  از پروتکل TCP  استفاده می نماید.

        3-       در ارتباطات بین سرور و کلاینت :

    برای درخواست : سرویس گیرنده از پورت تصادفی بالای 1023 تلاش به برقراری ارتباط با پورت 53 سرویس دهنده می نماید.

برای پاسخ : سرویس دهنده از پورت 53 پاسخ را به همان پورت تصادفی سرویس گیرنده ارسال می نماید.

        4-           در ارتباطات بین دو name server  تنها از پورت 53 استفاده می شود.